Van alle ballen in de lucht naar meer zelfliefde!

Voelen van emoties
Enkele jaren geleden ging ik voor het eerst op retraite-meerdaagse. Zo noemde ik het voor mezelf. Tijdens een oefening werd mij de vraag gesteld: “wat voel je?” Mijn non-verbale communicatie sprak boekdelen, volgens mij.  Dus zei ze: “sluit je ogen en keer even naar binnen.” Leergierig om mezelf beter te begrijpen en plichtsbewust als ik ben, deed ik wat er gevraagd werd…

… ik sloot mijn ogen en keerde naar binnen toen nog geen idee hoe je dat eigenlijk doet … en voelde … er gebeurde niets … er was enkel de kleur “zwart” en verder niets. En meteen schoot ik naar mijn hoofd. Je hebt iets te voelen, wat voel je? Iedereen kijkt naar je en er wordt wat van je verwacht: VOEL en zeg wat je voelt! Ik opende mijn ogen en keek heel verward en zei met een zacht stemmetje: “ik voel niks!”. Erg confronterend op dat moment en wat een moment van bewustwording.

Daar is het zaadje gelegd waarvan de bloem afgelopen weekend helemaal open gebarsten is tijdens de opleiding tot holistisch kindertherapeut. Het was een boeiende route ernaar toe waarvan ik geen idee had hoe het zou lopen en wat zich zou aandienen. Ondertussen heb ik dankzij mijn spiriwiri-coach geleerd om te vertrouwen op het proces. Het ontstaat niet door het te willen, hoe graag ook! Wel door stap voor stap in overgave te gaan, los te laten en te vertrouwen. En laat ik dat een hele uitdaging vinden want een van mijn valkuilen is: snel willen, liever gisteren dan vandaag!

 
Een van de vorige lesdagen in juni deelde ik dat ik regelmatig wakker wordt met mijn handen en armen boven mijn hoofd en of dat wat betekende?
Ik kreeg van mijn collega-studenten volgende feedback: een gevoel van vrijheid, van gaan staan, … van wat hou je allemaal in de lucht?
Dat laatste herkende ik op dat moment niet, daar leek toen geen ruimte voor. Het gevoel van vrijheid resoneerde veel meer met me.
Twee weken geleden had ik het gevoel dat ik aan het leeglopen was en had ik hierover een gesprek met mijn collega. Zij tekende mij met allemaal ballen in de lucht en hoe hard ik mijn best deed om al die ballen in de lucht te houden. Hoeveel verantwoordelijkheid ik op mijn schouders neem die niet van mij is en hoe ik die bij de juiste personen mag laten liggen of in hun bewustzijn mag brengen. Er vloeide tranen omdat het gezien werd en er mocht zijn. En ook tranen van dankbaarheid dat ik me er nu van bewust ben en er ook mag naar gaan handelen, ik heb een keuze. Blijf ik meegaan in dat patroon dat ik al zolang ken en zo vertrouwd voor me is (maar me niet langer dient) of kies ik voor iets nieuw, meer onbekend en waardoor ik wel dichterbij mezelf blijf en dat op die manier ook doe voor de ander zodat hij/zij mag zijn wie hij/zij is.

En dan ervaarde ik dit weekend dat ik over mijn grenzen laat gaan, wat uiteraard samenhangt met wat ik hierboven beschreef. Daar was ik mij vanuit het denken al bewust van. Dat had ik namelijk in mijn persoonlijk ontwikkelingsplan, dat we moesten schrijven aan de hand van verschillende oefeningen, genoteerd in een van kernkwadranten. Mijn uitdaging is mijn grenzen bewaken en aangeven.

En dat mocht ik nu ook fysiek en emotioneel ervaren tijdens het examen “holistische massage”. Ik werd gemasseerd door een onbekende dame, die niet in mijn opleidingsgroep zit en wel mee deed aan het examen. Ik had eerst haar een massage gegeven en vanuit die rust en ontspanning ging ik zelf de tafel op. Helemaal zen en ondanks een misstapje ook wel tevreden over mijn eigen massageprestatie.
Ze startte met de hoofdmassage en die ervaarde ik als ontspannend ondanks haar ijskoude handen. Vervolgens ging ze naar mijn buik. Het contact met haar ijskoude handen aan mijn buik ervaarde ik als onprettig en ook de verschillende grepen waren te snel, te hard en/of pijnlijk voor mij. En ik voelde mezelf meer verkrampen en onrustig worden. Tenslotte was er de voetmassage die in dezelfde stijl werd verder gezet. De onrust nam meer en meer toe. Op een gegeven moment voelde ik mijn gesloten ogen van links naar rechts en weer terug gaan. Er gebeurde heel veel in mijn lijf, in mijn systeem. En het enige woord dat door me heen flitste, was “VERBINDING”. Ik voelde en ervaarde geen verbinding tussen ons. En dat raakte me heel diep, heel intens.

En toen voelde ik haar hand op mijn arm waarbij ze aangaf dat het gedaan was en ze een glaasje water voor me ging halen. Ik opende mijn ogen en ging rustig recht zitten. En vervolgens namen mijn emoties het over. Ik begon te huilen en kon het niet tegenhouden, mijn tranen stroomde en ik snikte. Op dat moment had ik geen idee waarvan ze kwamen. Er was geen ruimte voor denken en woorden, alleen voor voelen, ervaren en een vloedgolf aan tranen. Dat wat tot voor een paar jaar heel erg ondergesneeuwd was, kwam helemaal vrij. Met de tijd en ruimte die ik kreeg nam mijn vloedgolf af en kon ik weer meer zijn. Wat een intense en diepe ervaring was dat! Ongelooflijk!

Ik heb de middagpauze gebruikt om al wandelend deze diepe en intense ervaring wat te laten landen. Namiddag gingen we verder aan de slag met het uitcoachen van de vraag: “Wat houdt me tegen in de weg naar holistisch kindertherapeut?”
Ik koos vrijdag intuïtief om geen nieuwe coachkaartjes te trekken en die van het vorige lesweekend “lichaamsgericht en energetisch werken & de chakraleer” opnieuw te gebruiken. Ik zocht voor alle zekerheid de foto in mijn smartphone en klaar. Dat was mijn voorbereiding op die oefening.

Toen was het mijn beurt om gecoacht te worden en legde ik mijn kaartjes. En weer gebeurde er veel met me. Vanuit mijn Dieper Onderbewust Weten (DOW) trok ik in september het kernverlangen “VERBINDING”. Waarbij als ondersteunende zin staat: “Ik ben veilig en liefdevol verbonden met mijzelf.”
Het woord resoneerde toen een beetje. En door de intense en diepgaande fysieke/lichamelijke en emotionele ervaring gaat het een hele laag dieper resoneren. Waardoor het ook op een ander niveau op denken en energie gaat spelen. En dat is wat holistisch werken met je doet! Het zorgt ervoor dat alles meer in balans is.

Dit was voor mij “next level”. Wat een heerlijke ervaring ben ik rijker! Zo dankbaar dat het er kon en mocht zijn, wat een bewustwording! Het zindert nog na en maakt me telkens weer even emotioneel. Wat ervoor zorgt dat het ruimte krijgt, die ik letterlijk in mijn lichaam ervaar. En toen ik maandagochtend wakker werd na een woelige nacht met mijn handen die mij omarmde, vanuit een gevoel van zelfliefde, kreeg ik een heel warm gevoel. En dat moment van bewustzijn was zo mooi, dat koesterde/omarmde ik even helemaal.

Ik kan namelijk alleen maar veilig en liefdevol verbonden zijn met mezelf wanneer ik ook rekening hou met mijn grenzen. En dat op alle niveaus. Dat ik mijn grenzen mag voelen en ervaren en er mag naar handelen in plaats van te bevriezen. En deze mag kenbaar maken en uitspreken op een liefdevolle manier en vanuit verbinding met mezelf en de ander. Waardoor het energetisch gaat stromen. Voel je die?

Hoe is het met jouw energie? Wat voel en ervaar jij bij deze vraag?